کد مطلب:33596 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:100

در نظامات حكومت غربی، دو نظام ظهور كرد كه هریك به نوعی كوس الوهیت زدند: یكی از آن نظامها، نظامی بود كه به اصطلاح لیبرالیزم

[صفحه 166]

را مبنا قرار داد و دیگری نظامی بود كه از اندیشه های هگلی تغذیه می كرد و سرانجام در شكل ماركسیزم و فاشیزم تجلی نمود. نظامهای ماركسیستی و فاشیستی در حقیقت دولت را فوق اخلاق می دانستند. از نظر آنان دولت، «غیر اخلاقی» )laroma( است نه ضد اخلاقی. یعنی آن حسن و قبحی كه برای دیگران جاری است برای او جاری نیست. اگر اعمال دیگران مشمول حسن و قبح است، رفتارها، تصمیمات و اقدامات دولت چنانند كه مشمول داوری های اخلاقی بشری واقع نمی شوند و لذا فوق اخلاق و فوق حق و تكلیف هستند. یعنی دیگران نسبت به دولت تكلیف دارند، اما او نسبت به كسی مكلف نیست. و این امر، همانا دعوی الوهیت و دست طمع در خدایی زدن است.

صفحه 166.